”Ben çocuklara inanıyorum.Bu yüzden umutluyum.Ben çocuklara inanıyorum.Bu yüzden de mutluyum!”

6 Şubat 2015 Cuma

Öfke üzerine belirlemeler (2)




Öfkeli ve umutlu insan, sorgulayıcıdır: Dilimiz, öfkeli ama umutlu dilidir. Umut, insandadır. Umut, yaşayan insandadır.
Yaşam mı, durmaz. Umut, tükenmez. Umutsuz öfke olmaz. Umutsuz insan olmaz. ” F.C

Faiz Cebiroğlu

Devam ediyorum.

Öfke varsa, umut ta vardır. Öfke ve umut: duyguları kelimelendirmek oluyor.

İnsan, duygudur. Dört duygudur: Öfke, sevinç, korku ve yas. Bunlara, psikolojide, temel duygular diyoruz. Her insanda vardır ve koşullara göre bu duygular kendilerini değişik şekillerde kendini gösterirler: dışa vururlar.

Tepki gösteriyoruz: Öfkedir. Yaşadığımız olumsuz ortamın koşullarına, ya da bizleri yöneten sisteme karşı bir tepkidir. Bu bağlamda öfke, haksızlığa, eşitsizliğe...karşı bir başkaldırıdır. Bu anlamda öfke, bizlere, hayatı çekilmez hale getirenlere karşı bir isyandır.

Öfke, umut için başkaldırıdır. Başkaldırı, umut içindir! Umut, bizdedir. Umut, duygularını korkusuzca dışa vuran insandadır. İnsan var oldukça, umut ta vardır.

Umutlu insan, sorgulayan insandır: Nasıl bir toplum? Bu toplumun insana bakışı nedir? İşte umutsuzluğa karşı umut, burada saklanmaktadır. Burada umut: duruşumuz, topluma ve insana karşı olan bakışımızı ifade ediyor. Burada umut: Eşitlik, ortaklık ve özgürlük değerlerini tasvir ediyor.

Öfkeli ve umutlu insan, sorgulayıcıdır: Umudu geliştiren dil nedir? Umutsuzluğu durduran dil nedir? Cevap mı, vardır:

Umudu geliştiren dil:

Bir: Duygularım anlamlı ve değerlidir.

İki: Sosyal bir insan olarak, insanlarla olan ilişkilerim çoktur ve çok önemlidir.

Üç: Tarihimiz, yaşam tarihimiz bir insan olarak ve nitelik olarak çok önemlidir.

Dört: Gelecekten umutluyum.

Beş: Umut, bizdedir. Umut, bitmez.

Umudu yok eden dil:

Bir: Duygularımın anlamı ve önemi yoktur.

İki: Zaten duygularım yok edilmişti. Duygularım yoktur.

Üç: Yapacak bir şey kalmadı.

Dört: Gelecekten umudumu kesmişim...

Yazımı bitiriyorum.

Öfkeli ve umutlu insan, sorgulayıcıdır: Dilimiz, öfkeli ama umutlu dilidir. Umut, insandadır. Umut, yaşayan insandadır.

Yaşam mı, durmaz. Umut, tükenmez. Umutsuz öfke olmaz. Umutsuz insan olmaz.

Öfkeliyiz, zira umutluyuz.


Öfkemiz, umutlu olmak içindir...